مهدی ثوری هنرمند نقاش دیوار است که آثار زیبایش بر دیوار های تبریز نقش بسته است
آناج :نقاشی روی دیوار یکی از هنر هایی است که در تمام کشور ها طرفداران زیادی دارد و در کشور ما نیزدر سالهای اخیر رونق بیشتری گرفته است به همین علت گفتگویی داشتیم با یکی از هنرمندان و نقاشانی که هنر زیبای خود را بر روی دیوارهای شهر نشان می دهند. که در ادامه می خوانیم. این هنرمند تبریزی مهدی ثوری نام دارد و متولد سال 56 می باشد و اثارش زیبایش بر دیوار های تبریز نقش بسته است .
علت روی آوردن شما به نقاشی روی دیوار چه بوده است؟
از کودکی به نقاشی عللاقه زیادی داشتم مخصوصا نقاشی روی دیوار و بخاطر همین کم کم به نقاشی روی آوردم و با نقاشی فرش فعالیت جدی خودم رو شروع کردم و بعد ها به عنوان کاریکاتوریست در روزنامه عصر آزادی فعالیت می کردم.اما وقتی نقاشی های روی دیوار را می دیدم آرزو می کردم کاش من هم می توانستم روی دیوار نقاشی کنم ، که بعد ها این امر محقق شد و من به عنوان نقاش روی دیوار وارد سازمان شهرداری شدم و در یکی از مناطق مشغول به کار شدم اما وضعيت چندان رضايت بخش نبود، گاهی هم در سیما شبکه سهند و شبکه سحر برای کودکان کار می کردم.
نقاشی روی دیوار چقدر در کشور ما اهمیت دارد؟
در برخی کشورهای اروپایی هر ساله جشنواره نقاشی روی دیوار برگزار می شود ولی در استان ما پنین پیزی وجود ندارد و همیشه آرزو می کردم کاش در استان ما هم چنین مراسمی برگزار می شد و کمی هم برای اینگونه هنرها ارزش قائل می شدند .
ایران در دوران انقلاب مقام اول نقاشی روی دیوار را در دنیا داشت و باز هم می تواند آن ظرفیت ها را ایجاد کرد ، آن آدم ها هنوز هم هستند و می توانند ، چنانچه یکی از هنرمندان کارهای بسیار زیبایی در طول هشت سال دفاع مقدس کار کرده بودند.
دیدگاه مردم در برخورد با کارهای شما چیست؟
بعضی با دیدن نقاشی ها انتقاد می کنند ومی گویند به جای اینها خیابان ها را آسفالت کنید و بعضی می گویند زیباست و بعضی دیگر معنای نقاشی را می پرسند.به طور کلی هرچه ظاهر نقاشی زیبا باشد همه تعریف می کنند و لذت می برند و در غیر این صورت از معنی و انگیزه عکس می پرسند و این زیبایی بستگی دارد به کسی که کار را انجام می دهد.
نقاشی یک زبان بین المللی است و با آن می توان با همه زبانها صحبت کرد.
تا بحال در جشنواره خاصی شرکت کرده اید ؟
چندین بار پیشنهاد دادند که در خارج از کشور در جشنواه ها شرکت کنم اما من دوست دارم این مسابقات و جشنواره ها در کشور خودم برگزار شود.البته یک بار بک بار یک نماشگاه برای نابینایان کار کردم که خطوط برجسته بود و البته بیشتر بخاطر نبود منابع مالی کافی نمی توانم زیاد سراغ نمایشگاه بروم.
دغدغه ها و مشکلات این کار؟
یکی از مشکلات مهم نبود بیمه می باشد و این که چون در این کار با رنگ و مواد شیمیایی سر وکار داریم صورت و چشم هایم اذیت می شوند.
حرف آخر :
از تمام کسانی که به من در این راه کمک کردند مخصوصا مسئولین محترم شهرداری منطقه یک تشکر می کنم.
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0